Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the wordpress-seo domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/navaawaaj.com.np/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114
‘साथी’ चाहन्छन् युवापुस्ता - Nava Awaaj

‘साथी’ चाहन्छन् युवापुस्ता

काठमाडौँ — संसारमा ‘साथी’ नहुने मानिस विरलै पाइएला । बालबालिका, युवा तन्नेरी, प्रौढ हुन् वा ढल्कँदो उमेरका, सबैजसो मानिसका ‘साथी’ हुन्छन् । कसैलाई दुःख पर्‍यो, पीडा सहन गाह्रो भो, मन अतालियो, जीवनको पाइला रोकिनै लाग्यो भने त झन् साथीको साथ अझै प्रिय हुन्छ र जीवनको गति नै परिवर्तनशील भइदिन्छ ।

अत्याधुनिक प्रविधिको युगमा युवा पुस्ता परिवार, समाज र भीडमा पनि एक्लो बन्दै छन् । उनीहरूको आफ्नो कुरा सुनिदिने मान्छे छैनन् । परिवार, शिक्षा, रोजगारी, जिम्मेवारीको नाममा उनीहरू एक्लाएक्लै बिरक्तिरहेका छन् । त्यही एक्लोपनाले नै उनीहरू आफैंलाई समाप्त गर्ने क्रम विकराल बन्दै गएको छ । यही विकराल माहोलमा रंगकर्मी आशान्त शर्मा सबैको ‘साथी’ बनेर अहिले रंगमञ्चमा उभिएका छन् ।

रंगकर्मी शर्माले एक्लो बनिरहेको युवा पुस्ता, त्यसैमा उब्जिरहेको मानसिक समस्या र आफैंले जीवन समाप्त पार्ने आत्महत्याजस्ता कारक विषयलाई उठान गर्दै नाटकमार्फत नै साथी बनेर समाधानको उपाय खोजेका छन् । उनकै लेखन तथा निर्देशनमा पुस २८ गतेदेखि टेकुस्थित कौसी थिएटरमा मञ्चन सुरु गरिएको नाटक ‘साथी, साथी आइदेऊ न !’ मा शर्मा साथीकै भूमिकामा देखिएका छन् । नाटकमा सामाजिक, पारिवारिक, आर्थिक तथा मानसिक कारणले विक्षिप्त बनेकी एक युवती अस्मिताको कथा छ । उनको मानसिक अवस्थालाई घर, परिवार, साथीभाइ कसैले बुझ्ने कोसिस गर्दैनन् । उनको अन्तिम अवस्थामा मनको पीडालाई बुझ्ने साथीको प्रवेश भएपछि उनमा आउने परिवर्तनलाई नै नाटकमा मुख्य विषयका रूपमा केन्द्रित गरिएको छ ।

युवापुस्ताले घर परिवारप्रति राख्ने माग, गरिने जिद्दीपना, साथीभाइबीच हुने प्रतिस्पर्धी भावना, ख्यालठट्टा, प्रेमसम्बन्धका कुरालाई जोड्दै नाटकको कथा अगाडि बढेको छ । यसैमा जोडिएको परिवारमा अभिभावकले सन्तानका लागि गर्ने संघर्ष, अभिभावक र सन्तानबीच चल्ने आन्तरिक द्वन्द्व र असमझदारीले कसरी युवापुस्ताले गलत बाटो अपनाइरहेका छन् भन्ने विषयलाई नाटकले मूल रूपमा उठान गरी अन्तिम बिन्दुमा समाधानको उपायसमेत बताइदिएको छ ।

मानसिक समस्या त्यसमाथि आत्महत्या जस्तो संवेदशील विषयलाई नाटककै रूपमा बुझाउन शर्माले रंगमञ्चको क्लाउन (जोकर) विधालाई प्रयोग गरेका छन् । नाट्य क्षेत्रमा भने अभिनय, शरीरको हाउभाउ, पहिरनजस्ता पक्षबाट दर्शकलाई हास्यरस र मनोरञ्जन प्रदान गर्ने विधा नै क्लाउन हो । संवेदनशील विषयलाई उठान गरिएको हुनाले नाटकभित्र जे–जति दृश्यहरू समावेश छन्, ती सबै नाटक नै हुन् भन्ने दर्शकमा महसुस गराउन उनले यस विधालाई रोजेका हुन् ।